Van Kunming naar Dali

Wat ons vanochtend verraste: de zon. Voor het eerst een strak blauwe lucht. Daarvoor alleen bewolking en regen, wel benauwd warm. Ook voor het eerst met de bus. Maar 400 km. Een schijntje in China. Het was een enorm busstation met honderden bussen. Uiteraard (?) moesten wij en de bagage eerst door de veiligheidsscan. Niet zo gek, want kort geleden was in Kunming nog een aanslag. We zaten in een behoorlijk comfortabele touringcar. Wij waren de enige blanken. Het zou ongeveer vijf uur duren. Toeteren is in China de nationale sport. Dat doen ze vooral uit voorzorg, omdat ze zomaar naar links of rechts gaan, of ineens stoppen. Hier doodnormaal. Relaxed rijden is er niet bij. Onderweg was er één tussenstop. Daar werden we nog wegwijs gemaakt door een aardige Chinees, die een beetje Engels sprak. Wij zijn trouwens nog niet één onaardige Chinees tegengekomen. De verhalen kloppen weer niet. Na een uur of vijf zijn we in Dali aangekomen. Ons leuke hotelletje bevindt zich vlak bij de oude stad. Prachtig maar erg toeristisch. We hadden nog nauwelijks iets gegeten. In foreigner's street waren genoeg eettentjes. Wij kozen er één uit met allemaal lekkere kleine hapjes. Daar zaten we naast een Engels stel. Althans dat dacht ik, maar zij bleek een geblondeerde Italiaanse te zijn, getrouwd met een Engelsman. We werden regelmatig door Chinezen op de foto gezet. Het best begrepen woord is "mai dan". De rekening graag.