De muur
Blijf op de hoogte en volg Jack en Liesbeth
10 Juni 2014 | China, Sunhe
Wie naar China gaat, moet de muur hebben gezien. Pas daarna kun je doodgaan. Dus zo gezegd, zo gedaan. Nou ja, zo. De muur ligt nog wel een dik uur rijden van Bejing vandaan. Nog geen kwartier onderweg, werd mijn schoonzus gebeld. Slecht nieuws. Haar man had met zijn fiets bij een bushalte een Chinese aangereden. Nee, het was andersom. Zij stapte uit de bus, keek de verkeerde kant op. Levien kon haar niet meer ontwijken en smakte tegen het asfalt. Het deed ontzettend pijn. Hij was nog wel naar zijn werk gefietst. Halve gare. Wij terug om hem op te halen. Ik zag direct, dat het er niet best uitzag. Zijn elleboog was twee keer zo dik. We brachten hem naar het ziekenhuis en vervolgden onze weg naar de muur. The show must go on. Zoiets doe je toch niet. Wij wel. Wij gingen naar het niet toeristische deel van de muur. Er was niemand behalve wij. We moesten behoorlijk klimmen. Het werd steiler en steiler. Ik kreeg het behoorlijk benauwd. Die muur was prachtig, maar de weg ernaar toe te smal en te steil. Stijlloos. De opstaande randen van de muur waren weg. Geen fijn gevoel. Gelukkig voor mij dreigde er onweer. Het begon al hard te waaien. Het was beter terug te gaan, ook voor de hond Jaap. Die was doodsbang voor het naderende onweer. Een pak van m'n hart. We waren nog niet koud beneden, of het begon te regenen. Wat een timing. Morgen moet Levien worden geopereerd. Er is een stuk van zijn elleboogbotje afgebroken. Het was een wonderlijke dag.