Cape Cod

Aanvankelijk zouden we de laatste dag deze slurf even meenemen. Dan konden we nog een hele dag Boston in. Dat was toch iets teveel van het goede. Dus besloten we vandaag naar Cape Cod te gaan, een schiereiland wel drie keer zo groot als Texel. Wij dachten dat stukkie in krap twee uur te klaren, maar dat viel vies tegen. Rond Boston was het één grote file. Ook nadat we koffie hadden gedronken in een van de buitensteden, was de file nog steeds niet verdwenen. Het leek onze eigen randstad wel, wat een vertrouwd gevoel gaf. De wegen waren regelmatig belabberd. Geen wonder, als de belasting zo laag is. Wij namen de eerst de noordkant van Cape Cod. Die was echt heel fraai, typisch Engels met veel muurtjes, prachtige cottages in kleine plaatsjes. Ongeveer halverwege bogen we af naar de zuidkant. Hoewel de weg als "scenic" werd aangegeven, was het vooral rommelig, druk en vol met aaneengesloten bebouwing met veel bedrijfjes. In Woods Hole zou een mooie vuurtoren moeten staan. Wij dachten hem gezien te hebben, maar dat fraaie gebouw had toch meer weg van een kerk dan een vuurtoren. Naderhand kwamen we erachter, dat de vuurtoren niet in Woods Hole stond maar een stuk daarbuiten. Woods Hole had trouwens een leuke haven, waar we een stevige clam chowder naar binnen werkten. Morgen onze laatste dag in Boston. Het belooft ruim boven de twintig graden te worden.