Pech onderweg

Zaterdag, na de koffie, zijn we naar de Everglades gereden. Daar zouden we een aantal kleine trails lopen, op zoek naar alligators en andere wilde dieren. Bij het eerste bezoekerscentrum stopten we even om een kaart op te halen, zodat we wisten waar de wandelingen begonnen. Toen we weer in de auto stapten om op pad te gaan, wilde die niet starten. Nog een paar keer proberen, helemaal niets. En het sleuteltje wilde er ook niet meer uit. De kofferbak ging niet meer open, de lichten deden niets meer kortom; een probleem. Met onze eigen telefoons hadden we geen bereik. Gelukkig stonden we bij dat bezoekerscentrum. De aardige meneer daar heeft voor me gebeld naar Alamo, en ik heb, zo goed als mogelijk, met alle rumoer om me heen, uitgelegd wat er aan de hand was. De jongeman aan de andere kant verzekerde me, na ongeveer een kwartier gegevens uitwisselen, dat er over een uur een sleepwagen zou komen die ons naar de dichtstbijzijnde vestiging zou brengen, waar we een andere auto zouden krijgen. Na een uur was er nog niets, dus weer terug en nog een keer gebeld. Deze jongeman verzekerde me dat de sleepwagen er over 5 minuten zou zijn. Niet dus. Na een half uur weer gebeld. Een jongedame dit keer. In de computer zag ze dat haar collega het verkeerde adres had ingevoerd. En ze konden ons niet bereiken. Tja, dat klopte, dat had ik ook verteld. En bovendien had ik 3 keer het adres doorgegeven, met behulp van de meneer van het bezoekerscentrum. Kortom, wij waren niet blij. Omdat de kofferbak niet open ging, konden we ook niet bij ons eten en het water. De deuren van de auto gingen niet op slot, dus een van ons moest steeds bij de auto blijven. Het meisje dat ik de laatste keer aan de telefoon had, heeft alles opnieuw ingevoerd en een andere sleepdienst ingeschakeld. Ene Javier zou ons komen redden. Na nog een uur wachten, nog niets, weer gebeld en toen kwam Jack naar binnen om te vertellen dat Javier er was. Auto op de sleepwagen, wij er in en op weg naar het vliegveld van Miami, waar we een nieuwe auto zouden krijgen. Javier was een aardige vent, nogal een ouwehoer, maar met verstand van zaken. Hij vertelde ons dat Alamo de accu van de auto had moeten vervangen, dat me mazzel hadden gehad, want de auto had ook onderweg in brand kunnen vliegen. Een geluk bij een ongeluk dus. Maar helaas hebben we de Everglades niet kunnen bezoeken. Vanaf het vliegveld zijn we direct doorgereden naar ons laatste hotel, in Miami Beach, in een gloednieuwe Chevrolet Impala. Met heel veel knopjes. Bij het hotel konden we niet parkeren, er was valetparking. We konden het niet meer opbrengen om de auto zelf ergens te gaan parkeren en hebben hem lekker op laten halen en zijn zelf een welverdiend biertje gaan drinken.